Artık dayanabiliyor muyum bilemiyorum. Nefes aldığıma bakılırsa dayanabiliyorum hala. Değersizlik! 3 yaşında bir çocuk, söz verdiğim bir çocuk. "her şey güzel olacak" Ne zaman? Son 4 yılımı bana tutamaycağınız sözler vermeyin diyerek, tutulmayan sözlerin bıraktığı hayal kırıklığına katlanarak geçirdim. Şimdi kendimden bizzat kendimden darbe yedim. 3 yaşındaki ben bana çok kırıgın. Hiçbir şey güzel değil. Hiçbir şey güzel olamadı. 15 yıl sonra 17 yaşındaki ben de kendime kırgın olur muyum diye düşünmeden edemiyorum. Her şey güzel olacak mı bilemiyorum. Umut insanı ayakta tutan asıl şeymiş. Öyle dediler. Umudum kaldı mı? Güzkyüzünü terk eden bir yıldız gibi umudum. Bir anda parıldıyor sonraysa hiç var olmamışçasına kayıp gözden kayboluyor. İçimde umut kırıntısı Bazen parıldıyor bazen gülümsyor Bazen de nefret kusuyor Umut istiyor içim fakir Kuşlar yemiş kalanı Sonrası uzaklara yolcu Kalan ben...
Kendi dünyam ve düşüncelerim. Bu dünyada neler olabileceğini bilemezsin.